Við hæfi barna?

Um viðtökur og gagnrýni á Gæsahúðar-bækur R. L. Stine og Helga Jónssonar

Abstract

Sögur handa börnum hafa löngum innihaldið óhugnað en það var þó ekki fyrr en á tíunda áratug síðustu aldar sem byrjað var að markaðssetja hrylling sérstaklega fyrir börn og ungmenni. Síðan þá hefur bókmenntagreinin vaxið og dafnað vel. Þótt margir hafi tekið þessum nýju hrollvekjum fagnandi, þar á meðal ungir lesendur, hafa aðrir, einkum fullorðnir, sett spurningarmerki við óhugnaðinn og jafnvel litið svo á að ekki sé við hæfi að nota skáldskap til þess að hræða börn. Meðal bókaflokka sem kallað hafa fram þessi ólíku viðbrögð eru Goosebumps-bækur (1992–1997) R. L. Stine og Gæsahúðarbækur (1997–2014) Helga Jónssonar. Í greininni er fjallað um viðtökur og gagnrýni á hrollvekjubókaflokkana tvo, sameiginlega þræði þeirra og hvernig Helgi nýtir sér skrif Stine sem innblástur að eigin verkum. Þá er sérstaklega rætt um tilraunir fólks til að banna Gæsahúðar-bækur Helga árið 2017 og í því skyni skoðað hvaða ástæður lágu þar að baki. Að lokum er velt vöngum yfir hvort tilraunir til bókabanna og ritskoðunar séu réttu lausnirnar til þess að takast á við óhugnað í barna- og ungmennabókum.