Frá ást til ónota

— um Kristínu Gunnlaugsdóttur

Abstract

Kristín Gunnlaugsdóttir myndlistarkona (fædd 1963) gat sér gott orð undir lok tuttugustu aldar með áferðarfallegum verkum sem áttu sér oft trúarlegar fyrirmyndir. Myndheimur hennar tók breytingum um og eftir 2009 þegar myndirnar urðu tjáningarríkar og grófar með kynferðislegum undirtón. Á undanförnum árum hafa myndir hennar í auknum mæli svarið sig í ætt við grótesku. Í greininni er leitast við að skoða lykilverk í ferli Kristínar til að öðlast skilning á því hvernig verkin snerta á breyttan hátt við áhorfandanum eftir tímabilum. Verkin og áhrif þeirra eru greind með tilliti til kenninga R. Howards Blochs á þróun rómantískrar ástar, hugmynda Evu Illouz um sjónræna auðvaldshyggu, valdbeitingu á grundvelli kynlífshegðunar og efnahags og rannsókna Mary Russo á ímyndum gróteskra líkama kvenna í menningarlegu samhengi.

ABSTRACT
From Love to Unease: On Kristín Gunnlaugsdóttir

Kristín Gunnlaugsdóttir, a visual artist born in 1963, made a name for herself at the end of the twentieth century with attractive works, often with religious connections. Her imagery changed around 2009 when her paintings became expressive and rough and had overt sexual undertones. In recent years, her works have become increasingly more grotesque. The article seeks to examine key works in Gunnlaugsdóttir’s oeuvre, to gain an understanding of how the works from her different styles have affected viewers. The works and their effects are analysed in the light of R. Howard Bloch’s theories on the development of romantic love, Eva Illouz’s ideas of scopic capitalism, hegemony based on sexual behaviour and economics, and Mary Russo’s research on images of grotesque women’s bodies in a cultural context.